آب به دلیل توانایی آن در حل و جذب مولکول ها و مواد مختلف یک حلال عمومی محسوب می شود و به تعداد ذرات محلول در یک حجم آب، سختی آب یا سطح کل جامدات محلول (TDS) می گویند. کل جامدات محلول می توانند آلی یا معدنی باشند. درک سطح TDS آب شما و اینکه کدام مواد جامد محلول موجود است، تصویری از کیفیت کلی آب شما را نشان می دهد. در زیر با انواع مختلف جامدات محلول در کل، نحوه اندازه گیری آنها و نحوه کاهش کل جامدات محلول در آب آشنا خواهید شد.

سختی آب و معایب آن

بسیاری از مصرف کنندگان آب صنعتی و خانگی نگران سختی آب خود هستند. هنگامی که آب سخت گرم می شود، مانند آبگرمکن خانگی یا در چای ساز و … رسوبات جامد کربنات کلسیم می تواند تشکیل شود. این مسیله می تواند عمر تجهیزات را کاهش دهد و همچنین باعث افزاریش مصرف انرژی شده و هزینه های گرم کردن آب را افزایش دهد، راندمان آبگرمکن های برقی را کاهش دهد و لوله ها را مسدود کند. و بله، تجمع مواد معدنی در قهوه‌ساز یا چای ساز خانگی شما نیز اتفاق می‌افتد، به همین دلیل است که برخی از افراد گه گاه سرکه (یک اسید) را در قابلمه می‌ریزند. اسیدیته سرکه با باردار کردن ذرات معدنی به حل شدن آنها کمک می کند. این ذرات تازه باردار شده جذب بارهای مثبت و منفی در آب می شوند و می توانند به راحتی شسته شوند.

فواید آب سخت و حداکثر میزان مجاز آن

اما آب سخت می تواند فوایدی نیز داشته باشد. انسان‌ها برای سالم ماندن به مواد معدنی نیاز دارند و سازمان بهداشت جهانی (WHO) بیان می‌کند که آب آشامیدنی ممکن است نقش مهمی در تامین کلسیم و منیزیم در رژیم غذایی داشته باشد و برای کسانی که از نظر دریافت کلسیم و منیزیم در فقرهستند، مهم باشد. البته در استانداردهای جهانی برای حداکثر میزان سختی آب آشامیدنی محدوده هایی ذکر شده است. به عنوان مثال در استاندارد سازمان حفاظت از محیط زیست آمریکا آب با سختی بالاتر از۵۰۰ غیر قابل شرب می باشد این درصورتی است که در استاندارد ملی ایران این عدد۱۵۰۰ می باشد.

https://www.freshwatersystems.com/blogs/blog/what-is-tds-in-water-why-should-you-measure-it